Vandaag weer een heerlijke wandeldag, dit keer vanaf Exloo. De route voerde ons dwars door het bos, waar de paddenstoelen letterlijk uit de grond schoten. Zoveel soorten, kleuren en vormen — het leek wel een sprookjesbos. We hadden ze natuurlijk kunnen tellen, want het was vandaag de nationale paddenstoelendag, maar dat hebben we maar gelaten. Dan waren we nu nog niet terug geweest.
Onderweg kwamen we langs plekken waar de geschiedenis voelbaar is. In de bossen rond Exloo zijn nog altijd stille getuigen te vinden van de Tweede Wereldoorlog — monumenten ter nagedachtenis aan neergeschoten vliegtuigen en aan het Drents verzet dat hier in de schaduw van de bomen zijn werk deed. Het geeft zo’n wandeling toch een extra laag; even stilstaan bij wat hier allemaal is gebeurd.
Verderop doemden de eeuwenoude hunebedden op, indrukwekkend in hun eenvoud. Terwijl we daar stonden, tussen stenen van duizenden jaren oud en sporen van een recenter verleden, voelde je bijna de tijdlagen door elkaar lopen.
Onze navigatie had vandaag trouwens een eigen wil. Af en toe wees die ons een paadje in dat er niet was — of net andersom — waardoor we ongemerkt wat extra kilometers maakten. De laatste etappe ging om het Molenveld heen, een groot heidegebied dat ondanks de uitgebloeide hei nog altijd prachtige uitzichten bood. Helaas geen heideschaap te bekennen.
Terug in Exloo nog geprobeerd wat boodschappen te doen, maar de plaatselijke supermarkt was al aardig leeggeplunderd. Morgen dan maar even naar de grote Plus in Odoorn.
