Na al dat kerstmaal (ja, we bedoelen jóu, derde bordje gourmet en die extra punt kerststol) vonden we het wel tijd om de calorieën te laten schrikken met een stevige wandeling. WSV Noord-Holland had een route uitgezet vanuit Castricum. Wij – met z’n vieren en vol goede moed – gingen voor de 20 km. Die 20 werd natuurlijk stiekem 23,5 km, maar ach, wie telt er mee als je onderweg gebak hebt?
De eerste uitdaging: een torenhoge trap in het duingebied. Daar kwamen we met een conditie van “net kerstvakantie” wel achter. Boven aangekomen hoorden we zelfs de echo van onze benen die riepen: “Waar ben je mee bezig?!”
Het rustpunt vinden was een soort speurtocht met extra uitdaging: papieren kaart in de ene hand, gescande route in de andere. Volgens de beschrijving moesten we naar “de Patholoog”. Nu klinkt dat niet echt als een plek waar je ontspannen koffie kunt drinken, maar vooruit. Daar aangekomen bleek het “de Knoest” te zijn – die kenden we nog uit Egmond! Gelukkig verkochten ze er heerlijk gebak, dus dat maakte alles goed.
Overigens zagen we bij het verder lopen dat “de Patholoog” eigenlijk “de Patatoloog” heette. Nu willen we écht weten waarom díe geen rustpunt was, want een patatje had ook prima gesmaakt.
Via Landgoed Marquette in Heemskerk voerden de volgende kilometers ons langs een beetje modder (lees: een gratis schoenenscrub). Daarna richting Uitgeest, waar bewoners de kerstspirit hadden uitgestald met vrolijk versierde straatkerstboompjes. Gezellig!
Bij sporthal De Zien was onze tweede stop. Die bleek weer een klein zoekspelletje, maar wie zoekt, die vindt. Uitgerust en vol goede moed weer verder, op naar Castricum. Onderweg nog een stukje langs een drukke weg (mooi moment om te oefenen met survival crossing), en toen weer heerlijk het fietspad op langs weilanden vol schapen en draaiende molens. Een ansichtkaartmoment, maar dan in het echt.
Bij de start hadden we muntjes gekregen voor een verrassing. En wat was die verrassing? Op zo’n 2 km van de finish stonden ze daar ineens: glühwein, warme chocolademelk en een oliebol. Ja, als je al 20 km in de benen hebt, smaakt dat als een Michelin-sterrenmaaltijd.
Al met al: een geslaagde tocht, geweldig gezelschap en een prachtige manier om 2024 goed af te sluiten. Op naar de volgende wandelavonturen – mét patat, hopelijk!
