31e wandeltocht door Mokum

Nou, daar gingen we hoor, de 31e wandeltocht door Mokum, georganiseerd door de Speeltuinvereniging Ons Genoegen. Want ja, wat is er nou gezelliger dan met een man of zes de stad doorkruisen en ondertussen kijken of je de toeristen kan ontwijken?

Eerst even de auto geparkeerd bij P&R Zeeburg II, want we laten ons natuurlijk niet afzetten door die parkeertarieven. Gelukkig had Ageeth uitgezocht hoe dat werkte met die korting, dus als het goed is, waren we maar zes piek kwijt. Of dat ook echt zo was? Dat zouden we aan het eind van de dag wel zien. Eerst maar eens wandelen!

Vanaf het buurthuis aan de Elandstraat – ja, daar waar die speeltuin is – moesten we een belangrijke beslissing nemen: 15 km of 20 km? We kozen voor de 15, want laten we eerlijk zijn, het werd warm en druk, en wandelen door de stad is toch andere koek dan lekker struinen door de polder. Voor je het weet sta je midden op de Kalverstraat met een ijsje in je hand en ben je je wandelgroep kwijt.

Dus hop, de Singel over, langs het Muntplein, Ouderzijds Voorburgwal en de Nieuwmarkt. Allemaal prachtplekken waar de toeristen al met open mond naar de grachtenpanden stonden te koekeloeren. Wij genoten lekker van de rust in de ochtend. Amsterdam bestaat dit jaar 750 jaar, dus overal waren borden met weetjes en feitjes. Leuk hoor, maar geen tijd om ze allemaal te lezen, want we moesten door.

Na 9 km kregen we trek in koffie. Logisch, want lopen maakt dorstig. Maar ja, stonden we daar op Prinseneiland tussen de pakhuizen – geen kroeg te bekennen. Gelukkig had Kees z’n Google Maps paraat en zag hij een tentje bij het Zoutkeetsplein. Topkeuze! Een gastvrije barman, goeie koffie, en omdat Dick jarig was geweest, kregen we er ook nog gebak bij. Nou, je begrijpt: smullen geblazen.

Na deze energieboost liepen we door het Westerpark, waar de Westergasfabriek staat. Nou, daar was het gezellig druk, want er was een kermis én het was ondertussen bloedje heet geworden. Echt zo’n dag dat je denkt: “Hadden we nou tóch niet die 10 km gekozen?” Maar ja, niet zeuren, gewoon doorlopen.

Onderweg nog een klein foutje gemaakt – niet alleen wij trouwens, half Amsterdam leek de weg kwijt – maar even Googlen en hup, we zaten weer op de juiste route. Even een nostalgisch momentje toen we langs het oude huis van Wil kwamen. “Kijk, daar heb ik ooit gewoond!” Altijd leuk, zo’n trip down memory lane.

Toen terug richting het centrum. Was het nou hier dat die fietser onderuit ging, of was dat eerder? Maakt ook niet uit, hij lag op de grond, been vast tussen z’n stuur, maar voordat we konden vragen of alles oké was, zat-ie alweer op z’n fiets. “Nee hoor, niks aan de hand!” Nou, dat dachten wij dus niet, maar goed, Mokummers klagen niet.

Terug in de binnenstad was het een gekkenhuis. Serieus, als je Amsterdam in volle glorie wilt meemaken, moet je gewoon op een zonnige zaterdag gaan wandelen. Dan zie je rijen voor hippe kledingwinkels, ellenlange wachttijden voor restaurants en – de absolute klapper – een wachtrij voor een zak friet. Echt, drie man personeel stond dat te coördineren alsof het de Efteling was.

De tocht eindigde bij Dick z’n geboortehuis en natuurlijk moest er nog een ijsje gehaald worden bij Van der Linde. Nou, over smaak valt te twisten, maar iedereen zat te smikkelen. En toen? Hup, met de trein naar de auto. En wat bleek? Dat parkeersysteem werkte echt, zes euro en klaar. Dat noemen we nou een topdag. Nou ja, eerst even bijkomen… en dan misschien tóch maar een keer die 20 km proberen.